ความฝันและพายุทะเลทรายบนหลังอูฐ

ควันบุหรี่อ้อยอิ่ง
แก้วสีเหลืองอำพันบรรจุความฝันของกวี
หยดน้ำข้างแก้วพร่างพรูดั่งหยาดน้ำตาของหญิงสาวผู้สูญเสียคนรัก

เธอติดค้างอยู่ในห้วงคะนึงของความฝันและเศษเสี้ยวความจริง
เฉกเช่นเดียวกับอารมณ์กวี…

น้าคนนั้นสนทนากับอากาศ
เจ้าหญิงของเขาคงโบยบินออกจากแก้วในมือ
พลิ้วไหวกับแสงนีออนกระด้างบาดทิ่มใจ

ในโลกที่ให้ค่าความจริงของความฝันแค่รุ่งสาง
น้าคงเจ็บปวด เฉกเช่นเดียวกับกวี…
“ความจริงของปัจจุบัน แห่งปัจจุบันของความจริง”

ค่ำคืนนี้น้าคงหลับไหลไปพบกับความจริง
…ความจริงลวงดั่งแสงของจันทราพร่างพราวในนคร
ก่อนที่เสียงนาฬิกาจะสะกิดให้หันมามองความฝันอีกครา

เพื่อพบว่ามันเป็นเพียงกระติกน้ำเก่าๆ ที่บรรจุ…
อากาศธาตุในทะเลทราย

สองสหายร่วมรจนาเคล้าอารมณ์เบียร์
๒๒ กันยายน ๒๕๕๓
๒๓.๓๘ น.
ในคืนวันพระที่ไม่ได้มีหนเดียว